Jump to content

Draft:Mavis Lever

From Wikipedia, the free encyclopedia


Mavis Lever
BornMay 5, 1921
Dulwich, London, England
DiedNovember 12, 2013
Occupation(s)Garden historian and crypto-analyst
PartnersKeith Batey (1942–2010) (deceased)
Children3
HonoursMBE

Mavis Lilian Batey, MBE (geboren Lever; 5 mei 1921 – 12 november 2013), was een Britse crypto-analyst tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ze was een van de meest toonaangevende crypto-analysten op Bletchley Park.[1]

Later werd ze tuinhistoricus en auteur. Ze voerde campagne om historische parken en tuinen te redden.[2] Batey ontving in 1985 de Veitch Memorial Medal en werd in 1987 lid van de Orde van het Britse Rijk (MBE), in beide gevallen voor haar werk op het gebied van het behoud van tuinen.[3]

Leven[edit]

Mavis Lilian Lever werd op 5 mei 1921[2] in Dulwich geboren als zoon van haar moeder, naaister en vader van een postbode. Ze groeide op in Norbury en ging naar de Coloma Convent Girls' School in Croydon.[4] Ze studeerde Duits aan het University College in Londen bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog:

Ik concentreerde me op Duitse romantici en toen besefte ik dat de Duitse romantici binnenkort boven mijn hoofd zouden komen en ik dacht: ik zou echt iets beters moeten doen voor de oorlogsinspanning.[5]

Ze besloot haar universitaire studie te onderbreken. Oorspronkelijk solliciteerde ze als verpleegster, maar ontdekte dat er veel vraag was naar haar taalvaardigheden.[6]

Codekraker[edit]

Aanvankelijk was ze in dienst van de London Section om de persoonlijke columns van The Times te controleren op gecodeerde spionageberichten.[7] Vervolgens werd ze in 1940 gerekruteerd om als codebreker in Bletchley Park te werken. Ze werkte als assistent van Dilly Knox en was nauw betrokken bij de decoderingsinspanningen voor de Slag om Matapan.[8][9][10] Volgens The Daily Telegraph raakte ze zo bekend met de stijlen van individuele vijandelijke operators dat ze kon vaststellen dat twee van hen een vriendin hadden die Rosa heette. Batey had een succesvolle techniek ontwikkeld die elders kon worden gebruikt.[11]

Hoewel Batey nog maar 19 was, begon ze te werken aan de Enigma-machine van de Italiaanse marine, en eind maart 1941 brak ze effectief in hun raamwerk door een bericht te ontcijferen met de tekst "Today's the day minus three" (Vandaag is de dag min drie). Zij en haar collega's werkten drie dagen en drie nachten en ontdekten dat de Italianen van plan waren een konvooi van de Royal Navy aan te vallen dat voorraden van Caïro naar Griekenland vervoerde. [6][1]De berichten die ze ontcijferden, gaven een gedetailleerd plan van de Italiaanse aanval,[12] die leidde tot de vernietiging door een geallieerde strijdmacht van een groot deel van de Italiaanse zeemacht bij Kaap Matapan, aan de kust van Griekenland. De leider van de Matapan-aanval, admiraal Andrew Cunningham, bezocht later Bletchley Park om Knox, Batey en haar medecodebrekers te bedanken voor het mogelijk maken van zijn overwinning.[13]

Behalve dat hij een getalenteerde codekraker was (hij had het Zimmermanntelegram gebroken in de Eerste Wereldoorlog), was Knox een bekende klassiekergeleerde en schreef hij een gedicht om het geallieerde succes bij Matapan te vieren. Hij voegde een strofe toe gewijd aan Batey en de sleutelrol die ze had gespeeld in de overwinning:

"Toen Cunningham in Matapan won, bij de genade van God en Mavis, 'Nigro simillima cygno est', prijs de hemel, een zeer 'rara avis.' "("Net als de zwarte zwaan is ze, hemels, een zeer zeldzame vogel".) Het was, zei ze later, "erg bedwelmend spul voor een 19-jarige".[14]

In december 1941 kraakte ze een bericht tussen Belgrado en Berlijn waardoor het team van Knox de bedrading van de Abwehr Enigma kon achterhalen, een Enigma-machine waarvan voorheen werd gedacht dat deze onbreekbaar was.[4] Later brak Batey een andere Abwehr-machine, de GGG. Hierdoor konden de Britten de Abwehr-berichten lezen en bevestigen dat de Duitsers geloofden in de Double-Cross-inlichtingendienst die zij kregen van de dubbelagenten die door Groot-Brittannië als spionnen waren gerekruteerd.[1]

Terwijl ze op Bletchley Park werkte, ontmoette ze Keith Batey, een wiskundige en collega-codebreker, met wie ze in 1942 trouwde.[2][15]

Publicaties[edit]

Mavis Batey schreef een biografie van Dilly Knox: ‘Dilly: The Man Who Broke Enigmas’. Het boek geeft een samenvatting van de codekraakoperatie in Bletchley Park. Het beschrijft ook haar codekraken van de Italiaanse Enigma, die heeft bijgedragen aan het succes van de Britse marine bij de Slag om Kaap Matapan.[12]

Latere leven en onderscheidingen[edit]

Batey bracht na 1945 enige tijd door in de diplomatieke dienst en bracht daarna drie kinderen groot: twee dochters en een zoon.[16] Ze publiceerde een aantal boeken over tuingeschiedenis, evenals enkele over Bletchley Park, en was voorzitter van de Garden History Society, waarvan ze in 1971 secretaris werd.[16][17]

Ze ontving in 1985 de Veitch Memorial Medal en werd in 1987 lid van de Orde van het Britse Rijk (MBE), in beide gevallen voor haar werk op het gebied van het behoud van tuinen.[18][13]

Batey, weduwe sinds 2010, stierf op 12 november 2013 op 92-jarige leeftijd.[1][4][19]

In 2005 organiseerde The Gardens Trust de eerste jaarlijkse Mavis Batey Essay Prize, een wedstrijd gericht op internationale studenten die zijn ingeschreven aan een universiteit of instelling voor hoger onderwijs of die daar onlangs aan zijn afgestudeerd. De prijs viert Batey's prestaties en belangenbehartiging op het gebied van tuinieren.[20]

Publications[edit]

  • Batey, Mavis (1982). Oxford Gardens: The University's Influence on Garden History. Avebury. ISBN 978-0861270026.
  • Batey, Mavis (1983). Nuneham Courtenay: An Oxfordshire 18th-century Deserted Village.
  • Batey, Mavis (1984). Reader's Digest Guide to Creative Gardening.
  • Batey, Mavis (1988). The Gardens of William and Mary. London: Christopher Helm. ISBN 978-0747016083.
  • Batey, Mavis (1989). The Historic Gardens of Oxford & Cambridge. Macmillan. ISBN 978-0333446805.
  • Batey, Mavis; with David Lambert (1990). The English Garden Tour: A View Into the Past. John Murray. ISBN 978-0719547751.
  • Batey, Mavis (Spring 1991). "Horace Walpole as Modern Garden Historian". Garden History. 19 (1): 1–11. doi:10.2307/1586988. JSTOR 1586988.{{cite journal}}: CS1 maint: date and year (link)
  • Batey, Mavis (1995). Regency Gardens. Shire Books. ISBN 978-0747802891.
  • Batey, Mavis (1995). Story of the Privy Garden at Hampton Court. Barn Elms. ISBN 978-1899531011.
  • Batey, Mavis (1996). Jane Austen and the English Landscape. Barn Elms. ISBN 9781556523069.
  • Batey, Mavis (1998). The World of Alice.
  • Batey, Mavis (1999). Alexander Pope: Poetry and Landscape. Barn Elms. ISBN 978-1-89953-105-9.
  • Batey, Mavis (2008). From Bletchley with Love. Bletchley Park Trust. ISBN 978-1-906723-04-0.
  • Batey, Mavis (2009). Dilly: The Man Who Broke Enigmas. Dialogue. ISBN 978-1-90644-701-4.
  • Batey, Mavis (2017). "Breaking machines with a pencil (chapter 11)". The Turing Guide. Oxford University Press. pp. 97–107. ISBN 978-0-19-874783-3.

External links[edit]

Referenties[edit]

  1. ^ a b c d "Mavis Batey". The Daily Telegraph. 13 November 2013. Retrieved 7 December 2013.
  2. ^ a b c Jackson, Sarah. "Mavis Batey: from codebreaker to campaigner for historic parks and gardens – Parks & Gardens UK". www.parksandgardens.org. p. 1. Archived from the original on 16 April 2021. Retrieved 21 March 2018.
  3. ^ Jackson, Sarah. "Mavis Batey: from codebreaker to campaigner for historic parks and gardens – Parks & Gardens UK". www.parksandgardens.org. p. 4. Archived from the original on 16 April 2021. Retrieved 18 March 2018.
  4. ^ a b c Smith, Michael (20 November 2013). "Mavis Batey". The Guardian. Guardian News and Media Limited. Archived from the original on 5 August 2016. Retrieved 27 November 2013.
  5. ^ Smith, Michael. The Secrets of Station X: How the Bletchley Park codebreakers helped win the war (p. 107). Biteback Publishing. Kindle Edition.
  6. ^ a b "BIOGRAPHY: Mavis Batey – Code-Breaker – The Heroine Collective". The Heroine Collective. 2 September 2016. Retrieved 18 March 2018.
  7. ^ Barwick, Sandra. A cracking time at Bletchley The Daily Telegraph, 16 January 1999
  8. ^ Friedrich Ludwig Bauer (January 2002). Decrypted Secrets: Methods and Maxims of Cryptology. Springer. p. 432. ISBN 978-3-540-42674-5. Retrieved 25 July 2013.
  9. ^ Hugh Sebag-Montefiore (21 July 2011). Enigma. Orion. p. 254. ISBN 978-1-78022-123-6. Retrieved 25 July 2013.
  10. ^ Alex Frame (2007). Flying Boats: My Father's War in the Mediterranean. Victoria University Press. pp. 183–4 note 91. ISBN 978-0-86473-562-1. Retrieved 25 July 2013.
  11. ^ Tom Chivers (12 October 2014). "Could you have been a codebreaker at Bletchley Park?". Daily Telegraph. Archived from the original on 11 October 2014. Retrieved 12 October 2014.
  12. ^ a b Hamer, David H. (2009). "Review ofFrom Bletchley with Loveby Mavis Batey". Cryptologia. 33 (3): 274–275. doi:10.1080/01611190902788825. S2CID 40424009.
  13. ^ a b Michael Smith. The Secrets of Station X: How the Bletchley Park codebreakers helped win the war. Biteback Publishing 2011. p. 110. Kindle Edition.
  14. ^ Michael Smith, "Mavis Batey obituary: Garden historian who was one of the top codebreakers at Bletchley Park during the second world war", The Guardian, 20 November 2013.
  15. ^ Francis H. Hinsley; Alan Stripp (2001). Codebreakers: The Inside Story of Bletchley Park. Oxford University Press. p. 129. ISBN 978-0-19-280132-6. Retrieved 25 July 2013.
  16. ^ a b Fawcett, Edward (1996). "The Genius of the Scene". Garden History. 24 (1): 1–2. doi:10.2307/1587088. ISSN 0307-1243. JSTOR 1587088.
  17. ^ "Mrs Mavis Lilian Batey – Summary". www.parksandgardens.org. Archived from the original on 18 September 2020. Retrieved 18 March 2018.
  18. ^ Smith, Michael (20 November 2013). "Mavis Batey". The Guardian. Guardian News and Media Limited. Archived from the original on 5 August 2016. Retrieved 27 November 2013.
  19. ^ "Mavis Batey Essay Prize". The Gardens Trust. Retrieved 8 February 2020.
  20. ^ "Mavis Batey Essay Prize". The Gardens Trust. Retrieved 8 February 2020.